ناسا به‌تازگی تصویری حیرت‌انگیز از کهکشان آندرومدا منتشر کرده که نمایی بی‌سابقه از این همسایه کیهانی را با جزئیات خیره‌کننده نشان می‌دهد. این تصویر حاصل ترکیب داده‌هایی از چندین ابزار علمی پیشرفته در طول‌موج‌های مختلف است؛ از جمله تلسکوپ‌های فضایی ناسا، آژانس فضایی اروپا و ابزارهای زمینی.
ترکیب داده‌های چندطیفی برای خلق یک تصویر کامل
این تصویر با کمک مأموریت‌هایی مانند XMM-Newton، تلسکوپ‌های فضایی بازنشسته GALEX و Spitzer، ماهواره‌های فروسرخ COBE، Planck و Herschel و همچنین تلسکوپ رادیویی Westerbork در هلند ساخته شده است. هر یک از این ابزارها، کهکشان آندرومدا را در بخشی از طیف الکترومغناطیسی بررسی کرده‌اند؛ از پرتو ایکس تا امواج رادیویی.
با کنار هم گذاشتن این داده‌ها، ستاره‌شناسان توانسته‌اند تصویری رنگارنگ، پیچیده و علمی از کهکشان آندرومدا خلق کنند که اطلاعات زیادی درباره ساختار، دمای گازها، میدان‌های مغناطیسی و فعالیت‌های پرانرژی مرکز آن ارائه می‌دهد.
ادای احترام به کاشف ماده تاریک
این تصویر همچنین به پاس تلاش‌های اخترشناس فقید، ورا روبین، منتشر شده است؛ کسی که در دهه ۱۹۶۰ با بررسی چرخش آندرومدا، به وجود ماده تاریک پی برد. روبین و همکارانش دریافتند که سرعت چرخش بخش‌های بیرونی این کهکشان آن‌قدر بالاست که بدون وجود جرمی نامرئی و ناشناخته، باید از هم پاشیده می‌شد. کشف آن‌ها یکی از نخستین شواهد تجربی برای وجود ماده تاریک در کیهان بود.
آندرومدا؛ آزمایشگاه طبیعی برای شناخت کهکشان‌ها
کهکشان آندرومدا نزدیک‌ترین کهکشان مارپیچی بزرگ به ماست که حدود ۲.۵ میلیون سال نوری با زمین فاصله دارد. این نزدیکی باعث شده تا آندرومدا به یکی از مهم‌ترین منابع مطالعاتی اخترشناسان تبدیل شود؛ چراکه ما نمی‌توانیم به‌صورت مستقیم ساختارهایی مانند بازوهای مارپیچی کهکشان خودمان، راه شیری را ببینیم، اما با مطالعه آندرومدا می‌توانیم بسیاری از ویژگی‌های مشابه را درک کنیم.
پرتوی ایکس از دل تاریکی
یکی از بخش‌های جالب این تصویر، داده‌های مربوط به پرتوهای ایکس ثبت‌شده توسط تلسکوپ فضایی چاندرا است. این پرتوها نشان‌دهنده فعالیت‌هایی هستند که از اطراف سیاه‌چاله‌ی پرجرم مرکز آندرومدا (شناخته‌شده با نام M31) ساطع می‌شوند. این بخش از داده‌ها بینشی مهم به اخترشناسان برای شناخت فعل‌وانفعالات مرموز در قلب کهکشان‌ها می‌دهد.
